De makers van Buitenplaats Brienenoord aan het woord

De helpende hand van Buitenplaats Brienenoord

Het Nederlandse weer is voor de Syrische Eshan nog altijd wennen, maar verder vindt hij het bouwen van Buitenplaats Brienenoord (op het Eiland van Brienenoord) erg leuk. Het gebouw wordt zoveel mogelijk opgetrokken uit materialen van het oude pand. Eshan is een van de vrijwilligers. Hij zaagt, timmert, schuurt en schroeft. Het gebouw krijgt elke week meer vorm.

Eshan: “Ik werk hier nu ongeveer acht maanden als vrijwilliger. Daarvoor had ik geen werk. Ik kom uit Syrië. Samen met mijn vrouw en zoon ben ik drie jaar geleden naar Nederland gekomen. De taal vind ik wel moeilijk. Twee keer per week krijg ik Nederlandse les. Binnenkort ga ik ook mijn rijbewijs halen. Het theorie-examen heb ik al gehaald. Nu nog het praktijkexamen. Als ik mijn rijbewijs heb, kan ik makkelijker werk vinden.

Dit is mijn eerste werk in Nederland. Ik heb hier leren zagen, boren, timmeren. Het is leuk om met collega’s te werken. Als ik iets niet begrijp, vraag ik: ‘Wie kan mij helpen?’. Dan legt iemand het mij uit of tekent het.

Ik werk hier twee dagen per week. In Syrië was ik assistent-engineer. Ik kan goed berekeningen maken van bouwtekeningen op de computer. Een oplossing vinden als er ergens een probleem op de bouwplaats is, dat vind ik het leukst. Wat ik niet zo leuk vind aan Nederland? Het weer hier. In Syrië is het of winter of zomer. Niets ertussen. Dat is fijner dan al die wind en regen hier.”

De twee rechterhanden van Buitenplaats Brienenoord

Leander, 25 jaar, werkt drie dagen per week als allround vrijwilliger op de bouwplaats van Buitenplaats Brienenoord. Hij houdt van de afwisseling in het werk en pakt alles aan, van fundering tot aftimmering. “In het begin zag je nog geen resultaat, maar nu, met het aftimmeren, staat er ineens een muur!”

Leander: “Het project was net een paar weken gestart toen ik erbij kwam. Wat er nog stond van het oude gebouw hebben we gedemonteerd. En met die materialen zijn we weer aan de slag gegaan. We maken balken schoon, ontspijkeren ze. Zo veel mogelijk materiaal wordt hergebruikt.

Ik ben wel technisch en leer makkelijker in de praktijk dan op school. Hiervoor werkte ik op een schip in de Leuvehaven. Daar hoorde ik van dit project. Dat leek mij wel wat. Zodoende ben ik erin geluisd haha! Ik ben de enige vrijwilliger die al zo lang bij het project betrokken is en heb er aardig wat van opgestoken.

Dat ik iets kan betekenen in zo’n bijzonder project, dat vind ik mooi. Ik ben het type dat liever dingen alleen doet dan samen maar ik heb hier wel een klik met een aantal mensen. Dat werkt heel lekker. Gewoon kijken wat de dag brengt en daar iets van maken.

Veel variatie in het werk motiveert mij. Vroeger had ik wel eens klussen, een paar weken in een loods dingen in elkaar zetten, aan een soort lopende band. Dat is niks voor mij. Hier op het eiland is het enige vaste patroon de omgeving. Het werk zelf is zeer gevarieerd. Dat motiveert mij heel erg.

Ik heb geen vast toekomstbeeld, ben niet zo’n dromer. Ik ben tevreden met mijn leven nu. Als ik een week stil zit, dan word ik niet gelukkig. Ik wil iets te doen hebben. Maar het is wel werk dat veel energie kost. Ik kom op vaste dagen, en soms extra als ze me nodig hebben. Schilder- en schuurwerk vind ik minder leuk. En aan grondwerk heb ik ook een hekel. Ik ben het liefst bezig met iets handzaams, wat je kunt vormen. Daar heb ik veel meer plezier in dan een gat graven en daar een buisje in trappen.

Mensen die volgens een bepaalde structuur willen werken, die haken hier wel af denk ik. Wat vandaag uitgedacht is, kan morgen weer anders zijn. Maar dan wel met een beter resultaat. En dat is toch het belangrijkste.”